Kontrola rodzicielska.

Odett

Jak daleko sięga kontrola Waszych rodziców nad Wami? Jak Wasi rodzice rozumieją kontrole a jak Wy? Co jest według Was lepszym wyjściem, kontrola, czy zaufanie i rozmowa, czy może warto obie te sparwy wypośrodkować; a może jeszcze inaczej, czy kontrola jest dla Was oznaką braku zaufania?
Czy Wasi rodzice kontrolując Was dopuścili się np, przeszukiwania szafek, czy czytania Waszej korespondencji?
Jesteście w stanie zrozumieć to, że Wasi rodzice kontrolując Was, wypytując o wszystko, sprawdzając martwią się o Was, przez takie zachowania pragną zapewnić Wam bezpieczeństwo?

aerina

Moi rodzice pytają jak coś ich martwi. Rozmawiają jak chcą coś wiedzieć.
Pytają czasem gdzie wychodzę, gdy wychodzę wieczorem, a nic wcześniej nie mówiłam o tym wyjściu, ale zadowala ich odpowiedź : "Wychodzę z Kaśką, wrócę o...". Ufają mi, ale wychodzą z założenia, że do każdego należy mieć ograniczone zaufanie.
W kwestii imprez większych i gdzieś dalej - trzeba Mamusię przekonywać. Bo Mamuś trochę nadopiekuńcza się wtedy staje. Musi wiedzieć wszystko, z kim, jak, gdzie, jak wrócę, o której i takie tam inne pierdółki.
Nigdy w życiu nie sprawdzali mnie ani nie przeszukiwali szafek i tym podobnych rzeczy. Chociaż raz mieli do tego powody - działo się ze mną coś cholernie złego, na szczęście udało się pokonać, o!
Moi rodzice mi ufają. Umiemy ze sobą rozmawiać, chociaż czasem ciężko bywa.

O! ^_^

Gaguśka xD

jak teraz jest to nie wiem. jeszcze cztery miesiace temu darli sie na mnie że stracili do mnie zaufanie i trudno mi bedzie je odzyskać. heh. Ale napewno nigdy nie zaczęliby grzebać po mych rzeczać co to to nie.

Somć.

Moi sa w stosunku do mnie trochę... nadopiekuńczy, mimo że sami twierdzą, że na bardzo wiele mi pozwalają. Ale to tak naprawdę gie prawda. Czasem mam wrażenie, że nie wiedzą, że mam tyle lat ile mam {kurna, już 18 za 3 miesiące niecałe ! } i wciąż traktują mnie jak małą Agatkę, która nie mogła nawet chodzić na sąsiednie podwórko się pobawić.
Ale na szczęście powoli rozumieją, że wolałabym mieć trochę więcej wolności : )

Według mnie kontrola, zaufanie i rozmowa powinny być wypośrodkowane. Rodzice powinni się interesować tym co dziecko robi, powinni jakichśtam rzeczy zabraniać, ale nie może być też tak, że chcą trzymać dziecko na krótkiej smyczy, bo wtedy będzie tak niezaradne zyciowo jak ja xDDDDD

Charlotte

Wolałabym żeby ich kontorola polegała na zaufaniu. Niestety jest inaczej: Gdzie idziesz? Podaj adres! A po co? A do kogo? A z kim? A o której wrócisz? Masz naładaowany telefon? Puśc sygnał jak dojdziesz, bo jak nie to zobaczysz!

Na imprezach do nikogo nie dzownią rodzice, tylko do mnie ('No i jak tam? Kiedy wracasz?-Mówiłam, że o 23!-Aaa no ok. A na epwno cie odwiazą Klaudii rodzice?').

Niby rozumiem, że się martwią, ale nie potrafię zrozumieć tego, że moi znajomi nie mają takiej kontroli i żyją! A przecież rodzice tez ich kochają i się o nich martwią ;////

konkret.

Moja mama stara się ingerować w moje życie, jak sie najbardziej da.
Kontroluje mnie, ale tylko czasami. Nie rozumiem tego- Jednego dnia mogę być na spacerze do której chce, a innego- 'wróc za 2 godziny'. I to bez powodu.

Zdarzały się też sytuacje, które kompetnie zakręcały mi życie. Raz moja mama sprawdziła moje rozmowy na gg. Hm. Bywało chyba, że czytywała moje pamiętniki. A kto jak kto, ale ja mam na sumieniu parę rzeczy (;

Odett

Sama nie wiem, bo czytanie czyjegoś pamiętnika, czy kontrolowanie rozmów wywołuje u mnie złość, bardzo negatywne emocje, ale tak jak np. konkret. napisała, że zdaję sobie sprawe, że ma coś na sumieniu, więc w takim wypadku przeszukiwanie szuflad, czy czytanie korespondencji uważacie za usprawiedliwione? Dla mnie to brak zaufania, naruszanie cudzej prywatności, ale chcę podkreślić, że nie znam najlepszego wyjścia z takiej sytuacji, czy jest nim rozmowa, czy ona wystarczy by odbudować zaufanie?
Można popaść trochę w błędne koło, bo po pierwsze, rodzice naruszając naszą prywatność wiedzą, że to, co robią nie jest najlepsze a tym bardziej jeśli dowie się o tym dziecko, o konflikt nie jest wtedy trudno, a dziecko może uprzedzić się jeszcze bardziej. Po drugie, im rodzice bardziej kontrolują swoje dzieci, tym istenieje ryzyko, że one będą bardziej kłamać czy kombinować jak tu górować nad rodzicem.
Uważam, że kontrola rodzicielska jest niezbędna, ale rodzić musi się opamiętać i dostosować swoje metody do zachowania dziecka, bo inaczej może mu tylko zaszkodzić i skrzywdzić je swoją nadopiekuńczością.

Moi rodzice też mnie oczywiście kontrolowali, ale dawali mi dużo swobody, wszystko jednak miało swoje granice. Przez to jednak, że czułam, że mam swobodę nie kręcił mnie tzw. zakazany owoc w postaci alkoholu, papierosów, częstych i całonocnych imprez, no i już nie mówiąc o seksie czy o młodzieńczym buncie, którego nie przeżywałam jakoś gwałtownie, jeśli w ogóle;p

Claire

Moje stosunki między mną a rodzicami są dosyć luźne. Nie rozmawiam z nimi o sprawach osobistych, ale często ze sobą żartujemy i rozmawiamy o luźniejszych sprawach no i jest dobrze Wink

Mają do mnie zaufanie (jakby się dowiedzieli o "tym" to by zmienili zdanie, uhu xD). Pozwalaja mi na wiele rzeczy, nie powiem. Choć jest zasada, że zawsze musze im mówić gdzie idę...ale jak już więdzą gdzie, z kim i kiedy to mogę późno wracać do domu (no ale bez prezsady). Co do większych imprez to też problemów zbytnio nie ma. Byle tylko być pod komórką bo jeśli limit czasu zostaje przekroczony wtedy automatyczne smsy od taty: Gdzie jesteś. No ale mi to pasuje. Wolę to niż by mnie mieli nigdzie nie puszczać.
A co do korespondencji to moim rodzicom nie zdarzyło się czytać pamiętnika, oglądać korespondencji.
Jedynie tata pisze czasem z moimi kumplami na gg albo przegląda esemy ale to raczej tak do zabawy xD Nie, żeby mnie sprawdzali.

Gaguśka xD

Twój tata pisze z Twoimi kumplami na gg?
wow fajnie masz...
Mój tata nie wie jak sie komputer włącza:]

Charlotte

Szajt

kurwmordejeża to sie we łbie nie mieści, mama mi wszystko niszczy!

najpierw zniszczyła mi spodnie, potem drugie (podkracając, chociaż gadałam jej tysiąc razy żeby nie robiła tego bo nie bedą nadawały sie do chodzenia) potem koszulke, a potem trampki!
dokładnie jakieś 15 min temu urwała im podeszwe

to jest normalne? niby mam fajnych rodziców
nieeee

konkret.

^
hmmm. Wytłumacz. Jak mogła Ci zniszczyć Twoje rzeczy. Specjalnie czy niechcący?
(;

Szajt

niewiem, ale tłumaczy sie że już były zniszczone albo w wypadku spodni że wyglądałam jak kretyn itp.
niewiem zatem czy specjalnie czy nie
grrr
nie chce mówić nieładnie
tym bardziej o mamie
więc się powstrzymam
ale... GRRWRRRR!

Claire

Banan

Nie ma żadnej kontroli, bo mieszkam sama. : D

Amek.

Teraz wszystko załatwiamy za pomocą rozmów. Mama mi ufa i nie sprawdza szafek, tylko czasami podgląda jak gadam na gadu-gadu ^^ A jak nie miałam chłopaka, to ciągle się pytała czy mam kogoś na oku. Chciała być dobrą matką-przyjaciółką, ale cos jej nie wychodziło.

Za to jak byłam młodsza, to odrazu było 'Gdzie? Z kim ? Po co ? Na jak długo ? Tylko wróć przed dziewiątą !"
A jak żył tata, to był luz. Więc spróbowałam wszystkiego po trochu ^^

momo1988

Ja miałem ogólnie wolna rękę na wszystko i źe na tym nie wyszedłem

Papir21

Febbertys

No to ładnie

Igor54i

napewno dobrze jest ze takie coś istnieje