Patrick Wolf

Banan

Patrick Wolf (ur. 30 czerwca 1983 w Londynie jako Patrick Apps) angielski wokalista, skrzypek, multiinstrumentalista (gra m.in. na harfie, wiolonczeli, gitarze, pianinie, akordeonie, czy ukulele). W swojej twórczości łączy folk z muzyką elektroniczną.

Muzyczną edukację zaczynał od lekcji gry na skrzypcach oraz śpiewu w kościelnym chórze. Od najmłodszych lat ciekawiły go eksperymenty z dźwiękiem, wcześnie zainteresował się muzyką elektroniczną z początków XX wieku i twórczością takich kompozytorów, jak Karlheinz Stockhausen. W wieku 11 lat zbudował swój pierwszy theremin. Jako czternastolatek dołączył do popartowego kolektywu "Minty". Dwa lata później opuścił dom, zarabiał na ulicach Londynu grając w kwartecie smyczkowym; stworzył także grupę "Maison Crimineaux", trio które wykorzystywało szum biały wpisując go w estetykę muzyki popularnej. Doświadczenia te odcisnęły swe piętno na muzykę, jak i teksty Wolfa.

Do tej pory wydał sześć singli, jedną EPkę oraz trzy albumy. Najnowszy, The Magic Position, pochodzi z 2007 roku.

By wikipedia.

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Lubicie, słuchacie, nie znacie? ^^

Ja kocham, uwielbiam, pożądam.

Edyt w sfeterku.

Mistiness

wiesz, że lubię. (:

a gdzie zdjęcie, w którymś ze sweterków?

Banan

Innych znaleźć nie mogłam. ; )

Mistiness

=3
perwers na nś, kiedyś w takim słodki dała. ;c

Banan

Najfajniej mu w rudych. =d

Trotzki

VERI LIEK.

Guzik

Da, da, lubimy Patryka.

Nesseya

Nie znałam. Poznałam.
Podoba się [:

L-illith

Queen_Cunt

Bardzo.

Banan

Dodałam 3 piosenki. :3

Raven

Nie znam ;_;

Banan

Poznaj. :3

Sonata

Kochałam pana Wolfa, tak kochałam.
Miłość odeszła wraz z ostatnią płytą. No cóż, rozczarowałam się i tyle. Lycanthropy i Wind In The Wires oczarowały i rozkochały.
Magic Position jest jakaś wesoła, Patrick zrobił się na new rave'owca ( co nie oznacza, że wygląda źle, wręcz przeciwnie, wciąż jest boski) i melancholią nie urzeka.
Mimo wszystko zdarza mi się go jeszcze posłuchać. Ciekawa jestem jaki będzie następny okrąglak ( no, jeżeli będzie), mam nadzieję, że nie kontynuacja hepiwerszyn.

Trotzki

Pattie się bawi, jest młody; jak będzie już brzuchaty i stary to będzie robił płyty melancholijne.

Chika

Lubię, ale nie słucham go za często.

Sonata

rashell

lubię bardzo

Maqoi

Ej, fajne. *____*
Nie znałam wcześniej, bardzo mi się podoba.