proza fantasy

Goldendream.

Ja podobnie. Tylko Tolkien.

konkret.

Nie, nie lubię (;

Nie odpowiada mi taki styl pisania. Dla mnie to zbyt nudne. Taak, nudne.

^
Chociaż "Eragona" przeczytałamno.

Goldendream.

Muszę sięgnąć po 'Eragona'. Zobaczymy.

Astralka

'Eragon' i 'Najstarszy' rząąąądzą ;d Tylko film jest beznadziejny.

Fenek

Polska fantastyka? pierwsze skojarzenie-Sapkowski i Lem (bądź co bądź science-fiction też fantastyka).

Sapkowskiego po prostu kocham, ubóstwiam i wielbię. Niestety nie przeczytałem Narrentrum i reszty serii, ale Sagę o Wieźminie i zbiory opowiadań znam dokładnie i kocham. Mistrz polskiej fantastyki.

Tolkien-będę oryginalny i powiem, że kocham. Mój pierwszy pisarz fantasy i najwspanialszy, jakiego znam. I ogólnie najwspanialszy pisarz jakiego kiedykolwiek czytamy. Bądź co bądź to on stworzył znane nam fantasy, a wszystko, co znamy pod tą nazwą, to naśladowanie Tolkiena. To on latami siedział w mitologiach, obmyślał dokładnie swój świat, legendy, języki, historię, rasy, politykę i wszystko. To on stworzył elfy i krasnoludy jakie znamy. Żaden artysta nie stworzył takiego świata, tak dokładnie opisanego.
O ile chociażby "Silmarillion" jest faktycznie nudnawy, choć to wielkie dzieło, to Trylogię i Hobbita czytałem z zapartym tchem, zarywając noce i zapominając o istnieniu naszego świata. Koniec czytania i stwierdzenie, że nie jestem w Śródziemiu, a na Ziemi był dla mnie jak czerwona pigułka w Matrixie. Szok. Po prostu te książki przeniosły mnie do innego świata i nigdy do końca z niego nie wróciłem.

Pilipiuk-humor a'la Bundy. Czyli taki, jak lubię. Bez zachwytów, ale z ogromnym uśmiechem.

Pratchett-świetny humor, uwielbiam.

Terakowska-niezwykłe, interesujące. I znacznie wyżej cenię własne światy i wyobraźnie autorów, niż światy pseudotolkienowskie i utarte schematy. a u Terakowskiej właśnie można znaleźć te dobre cechy.

O s-f może nie będę pisał, choć uwielbiam, ale widzę, ze nikt tu nie pisze:) Może jakiś oddzielny temat się założy.

Ogólnie uwielbiam fantastykę, ale tylko gdy stoi na wysokim poziomie. Dzisiaj jest po prostu ogromna ilość pisarzy piszących kiczowatą, idiotyczną i dziecinną fantastykę (co zresztą wyrabia ten stereotyp fantastyki, jako dziwnych bajeczek).